Historia

Miejskie Zakłady Komunalne

Najstarszym zakładem zaopatrującym Głogówek w wodę była funkcjonująca w latach 1597-1910 stara Wieża Wodna, przy ulicy Młyńskiej, dostarczająca wodę użytkową przez zbiorniki usytuowane na rynku i przy Bożym Grobie. Woda pitna pozyskiwana była ze studni aż do momentu zbudowania obecnej Wieży Wodnej. Interesujący wydaje się fakt, że gazownia zajmowała się pierwotnie wyłącznie oświetleniem miasta. Po jego elektryfikacji w 1925 roku połączono gazownię, energetykę i wodociągi w jeden Miejski Zakład Komunalny z siedzibą w wybudowanym w tym samym roku budynku przy gazowni.

Wodociągi

Podwojenie liczby głogówczan w XIX wieku do liczby około 6000 mieszkańców spowodowało problem w zapewnieniu wody pitnej. W związku z powyższym, w czerwcu 1902 roku władze miasta postanowiły zbudować nowy, centralny zakład wodociągowy. W lutym 1904 roku podczas odwiertów na terenach nizinnych Olszynki  odkryto zdatną wodę występującą w ilościach zaspokajających zapotrzebowanie miasta. Na posiedzeniu Rady Miejskiej w dniu 22.02.1904 hrabia wydał prozwolenie na odwierty „bezustannego poboru wody” w należącej do Oppersdorffów Olszynce i przekazał na ten cel z własnej cegielni 50 000 cegieł. Prace wiertnicze przy próbnej studni rozpoczęły się już 25 lipca. Na ten cel hrabia von Oppersdorff udostępnił lokomobil. Szczegółowy projekt przedsięwzięcia został zaprezentowany mieszkańcom przez inżyniera Kunze z Wrocławia 22 listopada w ratuszowej sali posiedzeń -pojemnik z wodą miał być umieszczony w „Baszcie więziennej” w nowej „wyjątkowo udanej formie architektonicznej”.

Zlecenie budowy powierzono jednak firmie Franke z Bremy. W latach 1906- 1907 nastąpiło rozłożenie przewodów wodociągowych na wszystkich ulicach miasta, ponadto powstał budynek zakładów wodociągowych w Olszynce i Wieża Wodna na osiedlu Helberg. Na chorągwi zwieńczającej jej dach widnieje data 1907.

Napędzane zamiennie pompy z dwoma silnikami gazowymi o mocy 14 KM dostarczały do Wieży Wodnej około 40 m3/h wody. Poziom wody w wieży można było odczytać na wahadle widocznym od zewnątrz. W 1927 roku całkowita długość sieci wodociągowej wynosiła 12 000 metrów, a podłączonych było do niej 600 wodomierzy. Sieć ta była sukcesywnie rozbudowywana przez przyłącza osiedlowe i budowę szpitala. Od momentu oddania do eksploatacji przedmiotowych rurociągów rocznie przepompowywano 150 000 m3 wody, z czego około 100 000 m3 opłacanych było przez odbiorców. W straty, czyli, różnicę między dostarczoną i opłaconą wodą, wliczana była między innymi woda na użytek własny miasta.

W 1935 roku do wód głębinowych trzech studni zaczęła przedostawać się zanieczyszczająca deszczówka, przez co pompy i silniki nie funkcjonowały wydajnie. Zastąpiono je agregatem pompowniczym o wydajności 72 m3/h i silnikiem gazowym o mocy 28 KW. Zainstalowanych zostało 200 nowych wodomierzy. W 1936 roku dostarczono ponad 200 000 m3 wody. W tym czasie do znacznych strat doprowadziło pęknięcie rury na ul. Piastowskiej, gdyż przez długi czas woda spływała wprost do Młynówki. Łączna długość sieci wodociągowych zwiększona została o kilkaset metrów. Na terenie całego miasta znajdowało się ponad 120 hydrantów, które wykorzystywano przede wszystkim podczas gaszenia pożarów.

Oczyszczalnia ścieków

Woda z Wieży Wodnej przy Młynówce płynęła przez całą dobę, a jej nadmiar przepływał przez park z powrotem do Młynówki. Około roku 1880 nie podobało się to widocznie hrabiemu, bo w archiwum głogóweckiego magistratu był dokument o „procesie z powodu przepływu wody przez park zamkowy 1879 – 1886”.

Oprócz przelewającej się wody ze zbiorników musiały być odprowadzone także ścieki gospodarstw domowych i deszczówka z szybko rozwijającego się miasta. Leksykom szpitali Niemiec z roku 1900 pisze o Głogówku: „Odwodnienie odbywa się dwoma przez miasto przeprowadzonymi kanałami, do których spływa woda, zbierająca się w rynnach ulicznych. Oba kanały doprowadzone są do rury, przez którą ścieki są odprowadzane do Osobłogi”.

W roku 1907 zbudowano w Głogówku nowy wodociąg w Olszynce i wieżę wodną na Hellbergu. Jednocześnie zostały w domach przełożone dopływy i odpływy wody, a do tego zamontowano umywalki i zlewy, jak również sporadycznie ubikacje spłukiwane wodą oraz urządzenia kąpielowe. Ten postęp spowodował konieczność modernizacji kanalizacji i odprowadzania ścieków. Magistrat chciał tutaj nawiązać do doświadczeń innych gmin. W tym celu zwrócono się również do miasta Nordheim. (miasto partnerskie dla miasta i powiatu Prudnik). Dołączono katalog ze szczegółowymi techniczno – prawnymi pytaniami, które ukazywały, że ojcowie miasta podchodzą do tego problemu z wielką starannością. Jak ostatecznie została przeprowadzona budowa kanalizacji i oczyszczalni w Głogówku nie znamy. Aż do budowy nowej oczyszczalni w 1995 roku, oczyszczalnia usytuowana była za kościołem świętego Mikołaja. Składała się z dwu prostokątnych osadników o wymiarach ca 3,5 x 6 m. Dwa do trzech razy w roku wywożony był muł. Małe stosunkowo urządzenie było chyba wystarczające dla miasta, ponieważ najczęściej podłączone były tylko ścieki kuchenne i wody deszczowe. Większość gospodarstw domowych miało przecież jeszcze „sławojki”, a kąpano się tylko w soboty.   

Günter Hauptstock